A Comparative Study of Participatory Learning Technique (Cooperation) and Monologue Method on the Motivation and Educational Achievement in the Course of Religion and Life

Document Type : Original Article

Authors

1 Master's Degree, Fiqh and Fundamentals of Islamic Law, Torbat Heydarieh Branch, Islamic Azad University, Torbat Heydarieh, Iran

2 Department of Theology, Farhangian University, Tehran, Iran

Abstract

The purpose of the present research is to study the effectiveness of participatory learning techniques (cooperation) compared to monologue methods on the motivation and students’ educational achievement in the course of Religion and Life. The research method is semi-experimental using pre and post-test with a control group. The research statistical population consists of female students in the 2nd grade of high school in Mah Valāt. 104 students were chosen from Hazrat Hojjat high school using the convenience method, among whom an experimental group (26 members) and a control group (26 members) were chosen as the sample. Data collection instruments were 2 questionnaires of Pham and Taylor Academic Performance Scale and Harter’s Motivation Scale as well as course assessment after each method of teaching. For data analysis, SPSS, multivariate analysis of covariance (MANCOVA), and univariate analysis of covariance were used. The results indicate that based on statistical analysis, teaching the course of Religion and Life by a participatory method has a significant effect on the variables of students’ motivation and academic performance. This effect significantly increased variables of motivation and academic performance in the experimental group compared to the control group. With respect to Eta coefficient, it can be said that 52.7% and 43.5% of the difference in the average of moderated scores after post testing the variables of motivation and academic performance in the experimental and control group is attributed to the participatory learning and teaching method. The courses that are taught based on monologue methods decrease the students’ motivation and their academic performance. As a result, they don’t show interest in learning and fail in education. However, the research results show that if teachers make use of new methods in their teaching, it leads to the improvement of students’ motivation and betterment of their academic performance. Since it is required to adopt active teaching methods like participatory learning technique (cooperation) to teach the book of Religion and Life, it is recommended that some in-service-training classes be held for teachers to acquire new and active teaching methods in this regard.

Keywords

References

احمدآبادی، آرزو؛ زین‎‌آبادی، حسن رضا؛ استاد رحیمی، مریم (1400). تأثیر تدریس با روش معکوس در مقایسه با روش‌های همیاری، کاوش‌گری و سخنرانی بر یادگیری علوم تجربی دانش‌آموزان پایه ششم ابتدایی. پژوهش در تربیت معلم، 4(1)، ص28-9.
اسلامیان، حسن؛ سعیدی رضوانی، محمود؛ امین خندقی، مقصود (1394). عدم انطباق روش تدریس دبیران درس دین و زندگی پایه سوم متوسطه با کتاب راهنمای تدریس. تربیت اسلامی، 10(20)، ص27-7.
اسلامیان، حسن؛ سعیدی رضوانی، محمود؛ فاتحی، یونس (1392). مقایسه اثربخشی روش‌های تدریس بحث گروهی و سخنرانی بر میزان یادگیری و رضایت دانش‌آموزان از تدریس در درس دین و زندگی. پژوهش در برنامه‌ریزی درسی، 2(11)، ص23-13.
اسماعیلی، ابراهیم؛ موسوی، فرانک (1394). مقایسه روش تدریس مشارکتی از طریق محیط یادگیری الکترونیکی با شیوه سخنرانی و تاثیر آنها بر خلاقیت و پیشرفت تحصیلی. مطالعات آموزشی و آموزشگاهی، شماره 12، ص109-97.
بهنام‌فر، رضا (1392). فن بیان در تدریس، عنصر فراموش‌شده. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی، 13(7)، ص625-623.
حسینی نسب، سید داوود؛ فلاح، نوروز (1387). تاثیر روش تدریس مشارکتی (همیاری) و روش تدریس سنّتی بر پیشرفت تحصیلی و نگرش به درس معارف اسلامی در مراکز پیش‌دانشگاهی شهر تبریز. علوم تربیتی، 1(3)، ص80-41.
حسینی‌راد، منیژه؛ دانش‌پور، محمد معین؛ غضنفری، محمد عرفان؛ حمیدی، علی (1399). مقایسه تاثیر روش تدریس سخنرانی و مشارکتی بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان سوم ابتدایی در درس علوم تجربی. پژوهش در آموزش زیست‌شناسی، شماره7، ص64-53.
حیدری، طوبی؛ کریمیان، نورالسادات؛ حیدری، زهرا؛ امیری فراهانی، لیلا (1388). مقایسه تاثیر تدریس به روش سخنرانی با بازخورد و سخنرانی به روش سنتی بر میزان یادگیری و کیفیت تدریس. مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک، 12(4)، ص43-34.
دولتی میاندوآب، علیرضا؛ درتاج، فریبرز؛ فرخی، نورعلی (1397). تاثیر راهبرد آموزشیkwl  بر انگیزش تحصیلی و پیشرفت تحصیلی درس دین و زندگی. رهبری و مدیریت آموزشی، شماره45، ص122-109.
راستگو، معصومه (1390). بررسی تاثیر یادگیری مشارکتی و یادگیری سنتی بر پیشرفت تحصیلی درس علوم دانش‌آموزان پایه سوم راهنمایی شهرستان شاهین دژ و محمودآباد. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه پیام نور استان تهران.
رهبری‌نژاد، یدالله (1373). بررسی شیوه‌های تدریس کتب فرهنگ اسلامی و تعلیمات دینی مقطع ابتدایی و مقایسه آن با روش‌های تدریس فعال در مدارس شهر تهران. پایان‌نامه کارشناسی ارشد.
سادات، محمدعلی (1373). اهداف درس بینش اسلامی دوره متوسطه. مرکز منابع برنامه‌ریزی درسی وزارت آموزش و پرورش.
سیرتی لیاولی، فریده؛ خاکپور، مریم؛ شاه مرادی، مهسا (1391). تاثیر روش تدریس همیاری بر نگرش و پیشرفت تحصیلی درس ریاضی دانش‌آموزان پایه پنجم ابتدایی شهرستان چالوس. در: اولین همایش حسابداری و مدیریت. دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور.
شاکرین، حمیدرضا (1385). پرسش‌ها و پاسخ‌هاى دانشجویى. قم: معارف، چاپ سوم.
صابرماهانی، احسان (1388). بررسی رابطه بین عملکرد تحصیلی و بهداشت روانی دانش‌آموزان مقطع پیش دانشگاهی شهر کرمان در سال تحصیلی 88-1387. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. گروه علوم تربیتی و روانشناسی، ‌واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی.
صفرزاده، سحر؛ مرعشیان، فاطمه سادات (1394). رابطه تفکر انتقادی و فراشناخت با موفقیت تحصیلی در دانشجویان دختر. روان‌شناسی فرهنگی زن (زن و فرهنگ سابق)، 7(25)، ص29-43.
ظهیری ناو، بیژن؛ رجبی، سوران (1388). بررسی ارتباط گروهی از متغیرها با کاهش انگیزش تحصیلی دانشجویان رشته زبان و ادبیات فارسی. دانشور رفتار، 16(36)، ص80-69.
فرهادی، فرهاد؛ خلیلی مقدم، تهمینه؛ رئیسی، طاهره؛ نادری لردجانی، معصومه (1395). مقایسه روش تدریس استقرایی با روش تدریس همیاری بر عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان مقطع دوم متوسطه لردگان در سال تحصیلی 95-96. مطالعات روانشناسی و علوم تربیتی، 2(3)، ص104-98.
کریمی، فاطمه؛ نیلی، محمدرضا؛ میرشاه جعفری، ابراهیم؛ شرفی، عاطفه (1393). بررسی مهم‌ترین الزامات روش تدریس مشارکتی از دیدگاه استادان و دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشکده علوم تربیتی دانشگاه اصفهان. رویکردهای نوین آموزشی، 9(19)، ص106-89.
محمدی خانقاهی، محمد؛ حسی‌زاده، امیدعلی (1394). تدوین و اعتباریابی مدل تدریس اثربخش برای اساتید دانشگاه تبریز. آموزش و ارزشیابی، 8(31)، ص91-77.
مرادیان، پیام؛ سلیسپور، نرگس؛ مرادیان، پریسا (1392). بررسی رابطه نوآوری، یادگیری سازمانی و عملکرد در میان کارکنان دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه. در: رودهن: اولین کنفرانس بین‌المللی حماسه سیاسی (با رویکردی بر تحولات خاورمیانه) و حماسه اقتصادی (با رویکردی بر مدیریت و حسابداری).
مهدی‌مقدم، امیرحسین؛ نورآبادی، سحر؛ هاشمی بناب، پریناز؛ گرمایی، هانیه (1401). تاثیر روش تدریس مشارکتی و روش تدریس سخنرانی بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان. علوم انسانی و اسلامی در هزاره سوم، 6(2)، ص155-145.
Clark, M.H., Middleton, S.C., Nguyen, D. & Zwick, L.K. (2014). Mediating relationships between academic motivation, academic integration and academic performance. Learning and Individual Differences, 33, p. 30-38.
Ercolano, L. (2007). Collaborative team teaching. Kean University.
Erkman, F., Canver, A., Handesart, Z., Borkan, B. & Sahan, K. (2010). Influence of perceived teacher acceptance, self-concept and school attitude on the academic achievement of school-age children in Turkey. Cross cultural Research, 44(3), p. 295-309.
Feldman, D.B. & Kubota, M. (2015). Hope, self-efficacy, optimism, and academic achievement: Distinguishing constructs and levels of specificity in predicting college grade-point average. Learning and Individual Differences, 37, p. 210-216.
Leone, C.M. & Richards, M.H. (1989). Classwork and homework in early adolescence the ecology of achievement. Journal of Youth and Adolescence, 11, p. 291-241.
Villa, R.A., Thousand, J.S. & Nevin, A.I. (2008). Co-teaching: A multimedia kit for professional development. Thousand Oaks. CA: Corwin Press.
Research in Islamic Education and Training
Volume 4, Issue 4
December 2023
Pages 67-86

Files

Share

How to cite

Statistics