An Analysis of the Concept of Islamic Revolution Norm; from Development to Stability

Document Type : Original Article

Authors

1 PhD. in Political Science, University of Isfahan, Isfahan, Iran

2 PhD. Student, Political Science, Allameh Tabatabai University, Tehran, Iran.

Abstract

The purpose of the present study is an analysis of the speech act and political background in the ideology of Imam Khumaynī. The main research question is what is the relationship between social-political backgrounds and writing texts by Imam Khumaynī. This research attempts to make use of Ibrahim Barzigar’s theory in his book, Politics as the Way and the Theory of Speech Act with Regard to Political Grounds.  Imam Khumayī initially in some of his books like Kashf Asrār followed his speech act for awakening and opposing the passivity of the seminary and people towards current events. In the next stage, his writing and speech gradually shifted to reforming the ideology of kingdom and afterwards, when he did not get any results from this method, he shifted to changing the common norm and developing his norm by writing Wilāyat-i Faqīh, al-Bay’, and so on. In the subsequent stages, by developing and stabilizing the common norm that is Islamic revolution and Wilāyt-i Faqīh, he dealt with system building and institutionalization. The present research relies on the hypothesis that the course of developing Imam Khumaynī’s common norm with respect to different grounds, initiated by him through writing various books and dissertations. These attempts became fruitful in the form of Islamic revolution and by scientific endeavors and practical leadership to determine the path of revolution as an upright way for all people.

Keywords

References

قرآن کریم
ازغندی، علیرضا (1387). تاریخ تحولات سیاسی و اجتماعی ایران. تهران: سمت.
امیراحمدی، هوشنگ؛ پروین، منوچهر (1381). ایران پس از انقلاب. ترجمه علی مرشدی‌زاده. تهران: مرکز بازشناسی اسلام و ایران.
برزگر، ابراهیم (1393). اندیشه سیاسی امام خمینی؛ سیاست به‌مثابه صراط. تهران: انتشارات سمت.
بصیری، محمدعلی؛ افشاری، عبدالرحمن؛ نجفی، داوود (1395). اسلام سیاسی و انقلاب اسلامی ایران. سیاست، 3(11).
بهروزلک، غلامرضا (1374). جهانی شدن و اسلام سیاسی در ایران. تهران: سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
پارسانیا، حمید (1380). حدیث پیمانه. قم: نشر معارف.
پناهی، محمدحسین (1379) . بررسی زمینه‎ها و اهداف انقلاب اسلامی براساس شعارهای انقلاب. علوم اجتماعی، 11-12.
تقی‌لو، فرامرز (1394). مشروطیت و جمهوری اسلامی: نظریه سیاسی شیعه در گذار از تقابل سنّت و تجدد. پژوهشنامۀ انقلاب اسلامی، 4(16).
جمشیدی، محمدحسن (1391). اندیشه سیاسی امام خمینی. تهران: پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی.
خمینی، سید روح‌الله (1378). صحیفه امام: مجموعه آثار امام خمینی. تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ج13، 16، 21، 1.
خمینی، سید روح‌الله (1390). تحریر الوسیله. قم: دارالکتب العلمیه اسماعیلیان نجفی، الطبعه الثانیه.
خمینی، سید روح‌الله (1392). حکومت اسلامی و ولایت فقیه در اندیشه امام خمینی. تهران: چاپ و نشر عروج، دفتر چهل و پنجم.
خمینی، سید روح‌الله (1361). وصیت‌نامه سیاسی- الهی.
خمینی، سید روح‌الله (1373). ولایت فقیه. تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
رضایی پناه، امیر؛ ایزدی، رجب (1392). ریشه‌یابی گفتمان پهلوی یکم در آرای متجددین عصر مشروطه. جستارهای تاریخی، 4(4).
روحی، مهدی (1393). نقش مذهب در انقلاب اسلامی ایران. فرهنگ پژوهش، شماره 18.
سولیوان، ویلیام؛ پارسونز، آنتونی (1373). خاطرات دو سفیر. ترجمه محمود طلوعی. تهران: علم.
سید باقری، کاظم (1396). انقلاب اسلامی و تحول در فقه سیاسی شیعه. فقه حکومتی، 3، ص100-75.
شمیم، علی اصغر (1384). ایران در دورۀ سلطنت قاجار؛ قرن سیزدهم و نیمۀ اول قرن چهاردهم. تهران: زریاب.
صیدانلو، امین (1396). نسبت‌یابی دین و سیاست در اندیشۀ سیاسی عبدالکریم سروش براساس روش‌شناسی کوئنتن اسکینر. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. دانشکده حقوق و الهیات، دانشگاه شهید باهنر کرمان.
طاهری، مهدی؛ حکمی شلمزاری، رسول (1396). سیر تحول و تکامل فقه سیاسی در ادوار تطور فقه سیاسی شیعه. حکومت اسلامی، 21(4).
عزتی، ابوالفضل (1374). اسلام انقلابی و انقلاب اسلامی. تهران: هدی.
فوران، جان (1377). مقاومت شکننده؛ تاریخ تحولات اجتماعی ایران. ترجمه احمد تدین. تهران: رسا.
فوزی، یحیی؛ صنم‌زاده، محمودرضا (1391). تمدن اسلامی از دیدگاه امام خمینی. تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی، 3(9)، ص47-40.
قرائتی، محسن (1383). تفسیر نور. تهران: مرکز فرهنگى درس‌هایى از قرآن، چاپ یازدهم، ج2.
الگار، حامد (1359). نقش روحانیت پیشرو در جنبش مشروطیت. ترجمۀ ابوالقاسم سری. تهران: انتشارات توس.
محمدی، منوچهر (1397). دستاوردهای کلان انقلاب اسلامی در سطوح ملی، منطقه‌ای، جهانی و تاریخی. قم: نشر معارف.
نامخواه، مجتبی (1394). نظریه انقلاب امام خمینی. اندیشه سیاسی در اسلام، 5.
هرسیج، حسین؛ حسینی، سیده مطهره (1388). شکل‌گیری جریان سیاسی چپ در دهۀ اول پس از انقلاب اسلامی. سیاست، 39(3).
هیکل، محمد (1362). ایران روایتی که ناگفته ماند. ترجمه حمید احمدی. تهران: چاپ کوروش.
Algar, H. (1983). The roots of the Islamic revolution. London: Open Press.
Aloosh, M. (2018). How economic sanctions compromise cancer care in Iran. The Lancet Oncology, 19(7), e334.
Austin, J.L. (1975). How to do things with words. Oxford university press. Vol. 88.
Ayubi, N. (2003). Political Islam: religion and politics in the Arab world. Routledge.
Çetin, M. & Gazi, M.A. (2018). Investigation of anti-American propaganda announcements in the Iranian revolution, considering the fundamental opposition of LÉVİ-STRAUSS. International Journal of Social Science, 1(3), P.31-51.
David, M.K. (2014). Language, power and manipulation: the use of rhetoric in maintaining political influence. Frontiers of Language and Teaching, 5(1), P.164-170.
Foran, J. (2005). Taking power: On the origins of third world revolutions. Cambridge University Press.
Gadamer, H.G.; Weinsheimer, J. & Marshall, D.G. (2004). EPZ truth and method. Bloomsbury Publishing USA.
Hamzeh, A.N. (1993). Lebanon's Hizbullah: From Islamic revolution to parliamentary accommodation. Third World Quarterly, 14(2), P.321-337.
Hooglund, E. (Ed.). (2002). Twenty years of Islamic revolution: Political and social transition in Iran since 1979. Syracuse University Press.
Keddie, N.R. & Richard, Y. (2006). Modern Iran: Roots and results of revolution. Yale University Press.
Kozhanov, N.A. (2011). US economic sanctions against Iran: Undermined by external factors. Middle East Policy, 18(3), P.144.
Ledeen, M.A. & Lewis, W.H. (1980). Carter and the fall of the Shah: The inside story. Washington Quarterly, 3(2), P.3-40.
Lewis, B. (2018). The political language of Islam. University of Chicago Press.
Matin, K. (2013). International relations in the making of political Islam: interrogating Khomeini's ‘Islamic government’. Journal of International Relations and Development, 16(4), P.455-482.
Murray, D. (2009). US foreign policy and Iran: American-Iranian relations since the Islamic revolution. Routledge.
Sayeed, K.B. (1995). Western dominance and political Islam: Challenge and response. SUNY Press.
Searle, J.R. & Searle, J.R. (1969). Speech acts: An essay in the philosophy of language. Cambridge university press.Vol.626.
Skinner, Q. (2002). Visions of Politics: Regarding Method. Cambridge: Cambridge University Press. Vol.1. DOI: 10.1017/CBO9780511790812.
Skinner, Q. (2004). The foundations of modern political thought: the age of reformation. United kingdom: Cambridge University Press. Vol.2.
Wittgenstein, L. & Santos, L.H.L. (1994). Tractatus logico-philosophicus. Edusp.
Research in Islamic Education and Training
Volume 1, Issue 3
July 2021
Pages 41-60

Files

Share

How to cite

Statistics