Apprenticeship Skills in the Story of Solomon and the Queen of Sheba

Document Type : Original Article

Authors

1 Department of Theology, Farhangian University, Tehran, Iran

2 Level 3, Department of Quranic Interpretation and Sciences, Al-Zahraa Community, Qom, Iran.

10.48310/riet.2025.18813.1394

Abstract

Prophet Solomon (Sulaymān) and the Queen of Sheba (Balqīs) are described in the Holy Quran as two wise personalities who held influential positions in society and had significant impact on others. The positive interaction of these two monarchs with their entourage and their manner of behavior and speech with others can serve as a suitable model for educators in general education and for professors in higher education, so that they may utilize it to provide effective teaching and succeed in nurturing students. In this research, the Quranic narrative of Prophet Solomon and the Queen of Sheba has been examined using a descriptive-analytical method, and its educational points regarding student nurturing have been extracted. Based on the findings of this research, student nurturing in the method of the Queen of Sheba was based on elements such as courtesy, consultation, authority, and avoidance of haste. Likewise, student nurturing in the approach of Prophet Solomon was based on components such as inquiring about the circumstances
of the learners, fair judgment, freedom of expression, investigation instead of haste in judgment, the use of writing in student development, the predominance of spiritual motivations, diversity in teaching methods, participation of learners in the process of education, gratitude for divine blessings, creating an impactful environment for learners, face-to-face encounter, and assessment as learning.

Keywords

References

قرآن کریم.
ابن عاشور، محمدطاهر (1420ق). التحریر و التنویر. بیروت: موسسه التاریخ العربی، ج14، 19.
احمدی میانجی، علی (1419ق). مکاتیب الرسول. تهران: دارالحدیث، ج2.
ایازی، سید محمدعلی (1392). داستان سلیمان و بلقیس و استناد به آن در جهاد ابتدایی. پژوهش‌های قرآنی، شماره73، ص52-71.
بلاغی، عبدالحجه (1386). حجه التفاسیر و بلاغ الاکسیر. قم: حکمت، ج1.
پراندوجی، نعیمه و همکاران (1397). نشانه‌معناشناسی فرآیند تنش در ایمان آوردن ملکه سبا. جستارهای زبانی، شماره 45، ص35-61.
جوادی آملی، عبدالله (1376). تفسیر موضوعی قرآن کریم، قم: إسراء، ج6.
حیدری، مهدی (1398). فلسفه آموزش و پرورش. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
رازی، ابن أبی حاتم (1419ق). تفسیر القرآن العظیم. ریاض: مکتبة الباز، ج9، چاپ سوم.
راغب اصفهانی، حسین (1412ق). مفردات الفاظ القرآن. بیروت: دارالشامیّه.
شبدینی، محمد (1390). قدرت نرم سلیمان نبی(ع) در دعوت ملکه سبا به ایمان. حصون، شماره 29، ص49-56.
صادقی تهرانی، محمد (1406ق). الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن و السنه. قم: فرهنگ اسلامی، ج22.
طباطبایی، سید محمدحسین (1390). المیزان فی تفسیر القرآن. بیروت: موسسه الاعلمی للمطبوعات، ج15، چاپ دوم.
طبرسی، فضل بن حسن (1372). مجمع البیان. تهران: ناصرخسرو، ج8-7، چاپ سوم.
فضل‌الله، محمدحسین (1419ق). من وحی القرآن. بیروت: دارالملاک، ج17.
قرائتی، محسن (1388). تفسیر نور. تهران: مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن، ج6.
محسنی، طاهره (1401). الگوی ارتباط موثر در سوره مبارکه نمل (مطالعه موردی حضرت سلیمان و ملکه سبا). مطالعات سبک‌شناختی قرآن کریم، شماره 11، ص189-210.
محصص، مرضیه (1399). تحلیلی تربیتی بر کنش‌گفتارهای ملکه سبأ در قرآن. آموزه‌های تربیتی در قرآن و حدیث، شماره 11، ص227-241.
محمدیان، بهرام (1381). دائرة‌المعارف کتاب مقدس. سرخدار.
مدرسی، محمدتقی (1419ق). من هدی القرآن. تهران: دار محبّی الحسین، ج9.
مکارم شیرازی، ناصر (1371). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب الاسلامیه، ج15، چاپ دهم.
نادری قهفرخی، حمید (1394). تحلیل اجتهادی داستان حضرت و ملکه سبا در قرآن کریم. پایان نامه سطح چهار. حوزه علمیه قم.
نصیحت، ناهید و همکاران (1400). شکل‌گیری معنا و دستیابی به ارزش در داستان سلیمان نبی و ملکۀ سبا. جستارهای زبانی، شماره 61، ص85-107.
 

Files

Share

How to cite

Statistics