Classification of Harmful Educational Practices Based on Shahid Motahhari’s Theory of the Perfect Human

Document Type : Original Article

Author

Assistant Professor, Department of Culture and Education, Imam Sadiq University, Tehran, Iran.

10.48310/riet.2024.15931.1233

Abstract

One of the essential needs of any civilization is human education, and every educational system requires a theory. Educational theories are shaped by specific philosophical perspectives, which negate other theories of education based on their philosophical foundations. In this regard, the present study aims to address the question: what are the types of incorrect and harmful educational practices in the path toward developing the perfect human, and how can they be classified? The study focuses on Shahid Motahhari's significant role in contemporary Islamic theorization. To this end, all of Shahid Motahhari’s works were analyzed using a qualitative analytical method. The findings reveal that in the process of educating the perfect human, four types of harmful educational practices may occur: Non-human education, which deviates from innate human tendencies (fiṭrah), leading to individuals conforming to the desires of the educator rather than aligning with their creation. Incomplete education, which focuses only on certain aspects of human existence rather than a comprehensive approach. Unhealthy education, which lacks balance, ultimately producing a caricature-like personality. Imperfect education, which results in a model of human development that falls short of achieving true perfection.

Keywords

References

آذربایجانی، مسعود (1375). انسان کامل (مطلوب) از دیدگاه اسلام و روانشناسی. نور، شماره 9.
ادیبی، حسین (1356). زمینه انسان‌شناسی. تهران: لوح.
جرجانی، علی‌بن محمد؛ ابن عربی، محمدبن علی (1370). التعریفات. تهران: ناصرخسرو، ج1.
جوادی آملی، عبدالله (1385). هدایت در قرآن. قم: اسراء.
دلبری، سید محمد (1390). آسیب‌شناسی تربیت دینی از دیدگاه شهید بهشتی. زمانه، شماره 62.
رامشت، شهرام؛ صداقت‌زاده، میثم (1401). بررسی شخصیت‌های حاصل از عدم شکل‌گیری صحیح چرخه ظاهر و باطن در تربیت دینی براساس اندیشه شهید مطهری. نظریه و عمل در تربیت معلمان، 8(14).
رامشت، شهرام؛ صداقت‌زاده، میثم (1402). واکاوی معنای تربیت براساس خوانش شهید مطهری از نظریه فطرت. تربیت اسلامی، 18(46).
رایکمن، ریچارد (1393). نظریه‌های شخصیت. تهران: ارسباران.
زینتی، علی (1389). انسان کامل از دیدگاه روانشناسی و صدرالمتألهین. معرفت، شماره 38.
فیست، جس؛ گریگوری، جی (1390). نظریه‌های شخصیت. ترجمه سیدیحیی محمدی. تهران: روان.
کاویانی، دیقه؛ نوروزی، رضاعلی (1397)، آسیب‌شناسی تربیت دینی در حیطه خانوادگی از منظر نهج‌البلاغه. معرفت، شماره 254.
مزلو، آبراهام (1367). روانشناسی شخصیت سالم. ترجمه شیوا رویگریان. تهران: هدف.
مطهری، مرتضی (1376). مجموعه آثار استاد شهید مطهری. تهران: صدرا، ج21-24، 27، 6-7، 15-16، 21، 1-3، 13، 4، 26، 19، 8، 29.
مطهری، مرتضی (1378). یادداشت‌های استاد مطهری. تهران: صدرا، ج1.
مطهری، مرتضی (1398). فطرت در قرآن. تهران: صدرا.
نسفی، عزیزالدین (1384). انسان کامل. تهران: طهوری.
نصری، عبدالله (1371). سیمای انسان کامل از دیدگاه مکاتب. تهران: دانشگاه علامه طباطبایی.
Allport, G. (1955). Basic Considerations For Psychology of Personality.YateUnivercity Press.
Jung, C.G. (1961). Two Essays on Analytical Psychology. New Yourk, Meridian.

Files

Share

How to cite

Statistics