قرآن کریم.
آذری، علاءالدین (1350). نقش فیل در جنگ‌های ایران باستان. بررسی‌های تاریخی، شماره 31، ص127-142.
ابراهیمی، نامدار (1399). تربیت برای پرسیدن. تهران: نشر نی.
ابن اثیر، مبارک بن محمد (1367). النهایة فی غریب الحدیث و الاثر. قم: مؤسسه اسماعیلیان، ج3.
ابوهیف، عبدالله(1993). عن التقالید و التحریف فی القصه العربیه. دمشق: اتحاد الکتاب العرب.
ایرانی، ناصر (1364). داستان، تعاریف، ابزارها و عناصر. تهران: کانون فکری و پرورشی کودکان.
براهنی، رضا (1368). قصه نویسی. تهران: انتشارات البرز.
بروجردی، محمدابراهیم (1366). تفسیر جامع. تهران: انتشارات صدر، ج7 .
بقال، عبدالحسین (1370). أبابیل، شروحها، هویتها، اشتقاقها. رسالة القرآن، شماره 4، ص111-129.
بیلیس، جان (1382). استراتژی در جهان معاصر. ترجمه کابک خیبری. تهران: انتشارات تحقیقات بین‌المللی معاصر.
پروینی، خلیل (1379). تحلیل ادبی و هنری داستان قرآن کریم. تهران: فرهنگ گستر.
پورامیرزداری، فاطمه؛ بدری گرگری، رحیم؛ واحدی، شهرام (1400). تاثیر قصه‌گویی دیالکتیکی بر مهارت پرسش‌گری دانش‌آموزان ابتدایی. پژوهشهای نوین روانشناختی، شماره 62، ص178-191.
پیترسن، رازمری (1381). شناخت پیاژه برای والدین، معلمان و دانشجویان. تهران: سرمدی.
حسینی، ابوالقاسم (1385). مبانی هنری قصههای قرآن کریم. قم: مرکز پژوهشهای صدا و سیما.
حسینی، بی‌‌بی‌‌زینب (1393). پژوهشی درباره واژگان تک‌‌کاربرد در قرآن کریم. قم: بوستان کتاب.
حسینی، محمد (1382). ریخت‌شناسی قصههای قرآن. تهران: نشر ققنوس.
خادمی، ملوک و همکاران (1394). بررسی روش قصه‌گویی قرآن به عنوان روش فعال در آموزش اخلاق. تربیت اسلامی، شماره 20، ص55-76.
داد، سیما (1378). فرهنگ اصطلاحات ادبی. تهران: مروارید.
زبیدی، محمد (بی‌‌تا). تاج العروس من جواهر القاموس. بیروت: دارالهدایة، ج3.
شریبط، احمد (1998). تطور البنیة الفنیة فی القصة. دمشق: الجزائریة المعاصره.
شولز، رابرت (1998). عناصر القصة. دمشق: دارطلاس.
صادق، محمدعلی (1363). فی عام میلاد الرسول(ص)، الطیر الأبابیل. المساجد، 2(3-4)، ص312-313.
صالحی نجف‌آبادی، نعمت‌الله (1340). یک امتیاز روشن قرآن. درس‌هایی از مکتب اسلام، شماره 1، ص51-55.
صیاح، انطوان (2012). کیفیات التعلیم و التعلم. ریاض: دار النهضة العربیة.
طبرسی، فضل بن حسن (1372). مجمع البیان. تهران: انتشارات ناصرخسرو، ج10.
علوی، محمد (1400). برنامه‌‌ریزی منابع انسانی از منظر قرآن کریم. معارف اسلامی و مدیریت، شماره 13، ص47-75.
علیزاده، مژده و همکاران (1394). روش‌‌های آموزشی از منظر قرآن کریم. معرفت، شماره 209، ص73-88.
فضلی خانی، منوچهر (1395). لذت یادگیری. تهران: وزارت آموزش و پرورش.
قرون، سید حسن (1392). الطیر الأبابیل فی کتب القدامی و المعاصرین. الازهر، شماره 10، ص932-941.
قطب، سید (1360). آفرینش هنری در قصههای قرآن. ترجمه محمدمهدی فولادوند. تهران: انتشارات بنیاد قرآن.
قندیل، فؤاد (2008م). فن کتابة القصة. قاهره: دار المصریة اللبنانیه.
کاظمی، عبدالحمید (بی‌‌تا). أبابیل. در: دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج1، ص187-197.
کالینز، جان ام (1383). استراتژی بزرگ. ترجمه کوروش بایندر. تهران: انتشارات وزارت خاجه.
کریمی‌‌نیا، مرتضی (1393). تکآمد در قرآن. پژوهشهای قرآن و حدیث، 47(2)، ص247-484.
لارنس، پراین (1363). تأملی دیگر در باب داستان. ترجمه محسن سلیمانی. تهران: سازمان تبلیغات اسلامی.
مکارم شیرازی، ناصر (1371). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب الاسلامیه، ج27.
میرصادقی، جمال (1364). قصه، داستان کوتاه، رمان. تهران: انتشارات شفا.
نجفی‌زاده، مریم (1401). تفکر خلاق و توانایی حل مسئله. دهاقان: کاشف علم.
وست وود، پیتر (1396). روش‌‌ها و فنون تدریس. ترجمه کوروش فتحی. تهران: انتشارات علم استادان.
یوسفی تازه کندی، عباس؛ سازجینی، مرتضی؛ پهلوسای، سلیم (1397). گستره روش آموزش اکتشافی انبیاء برای انتقال مفاهیم دینی در عهدین. پژوهشهای نوین در آموزه‌های قرآن و سنّت، شماره 2، ص107-127.
