Critical Analysis of the Role of Reason in Acquiring Religious Instructions from the Perspective of Tafkīk School (with Emphasis on the View of Āyatullāh Malikī Mīyānjī)

Document Type : Original Article

Authors

1 PhD. student in Philosophy of Religion, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

2 Assistant Professor, Department of Islamic Philosophy and Wisdom, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

Abstract

The purpose of the present study is the critical analysis of the role of reason in the intellectual doctrine ofMuhammad Bāqir Malikī Mīyānjī. The method of study is descriptive analysis and the results showed that the vacancy as a result of the incredibility of theoretical reason in acquiring theological instructions still remains in the philosophy of Malikī Mīyānjī. Furthermore, the concept of reason referred by him (practical reason) that involves inspiration and illumination can be a suitable means for the way of Kashf and Shuhūd (unveiling), not rational reasoning. Like many thinkers on the school of Tafkīk, he on the one hand, regards reason as a resource in religious instruction, and on the other hand, emphasizes on its lack of credit and authority. Malikī Mīyānjī considers illumination as a characteristic of reason and he has recourse to the Qur’anic verses and traditions to prove that as he assumes reason has features such as incorporeality, equality with science, innate authority, and correspondence with practical reason. He concludes that reason is an incorporeal light and an objective existence above human truth that is bestowed to a man by God. This view would lead to a gap between facts and rules and a result distrusting religious instruction.

Keywords

References

قرآن کریم
ارسطو (1393). و درباره نفس. ترجمه علیمرادی داودی. تهران: انتشارات حکمت.
اصفهانی، میرزا مهدی (1364). ابواب الهدی. مشهد: انتشارات فرهنگ اسلامی (چاپ سنگی).
افلاطون (1398). جمهور. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی، ج2.
آقایی تهرانی، میرزا جواد (1393). میزان المطالب. تهران: آفاق.
ایجی، میرسید شریف (1325ق). شرح المواقف. مصحح بدرالدین نعسانی. قم: الشریف الرضی، ج1.
برنجکار، رضا (1393). روش‌شناسی علم کلام. تهران: انتشارات سمت.
جوادی آملی، عبدالله (1395). تفسیر تسنیم. قم: نشر اسراء.
جوهری، احمد عبدالغفور (1404ق). صحاح ­اللغة. بیروت: دارالعلم للملایین، ج5.
حرّانی، حسن بن علی بن شعبه (1382). تحف العقول فیما جاء من الحکم و المواعظ من آل الرسول. ترجمه صادق حسن­زاده. قم: آل علی، ج1.
طباطبائی، سید محمدحسین (1375ق). المیزان. بیروت: مؤسسة اعلمی، ج16، 5.
طباطبائی، سید محمدحسین (1386). مجموعه مقالات. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ج2.
فراهیدی، خلیل بن احمد (1414ق). العین. قم: هجرت، ج1.
قزوینی خراسانی، مجتبی (1393). بیان الفرقان فى توحید القرآن. تهران: دلیل ما.
قهرمانی، افضل (1382). زندگی‌نامه آیت‌الله ملکی میانجی (1419-1324 هجری قمری). سفینه، 1(1)، ص73-91.
کلینی، ابوجعفر محمد بن یعقوب (1277ق). اصول الکافی. تهران: دارالکتب الإسلامیه، ج1.
مجلسی، محمدباقر (1403ق). بحار الانوار. قم: دارالکتب الاسلامیه، ج1.
مطهری، مرتضی (1368). اصول فلسفه و روش رئالیسم. تهران: صدرا.
مفید، محمد بن محمد بن نعمان (1413ق). اوائل المقالات. تحقیق شیخ ابراهیم انصاری. بیروت: دارالمفید للطباعة و النشر و التوزیع.
ملاصدرا، صدرالدین محمد (1423ق). الحکمه المتعالیه فی الاسفار العقلیه الاربعه. بیروت: دار احیاء التراث العربی، ج8.
ملکی میانجی، محمدباقر (1373). توحید الإمامیه. ترجمه محمد بیابانی اسکویی و بهلول سجادی. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
نصرتیان اهور، مهدی (1395). روش‌شناسی استنباط در علم کلام. قم: دارالحدیث.
Research in Islamic Education and Training
Volume 1, Issue 2
May 2021
Pages 151-170

Files

Share

How to cite

Statistics